Opinie – Helen van Empel
NRC – 7 juli 2021

Het leek een goed idee: breng psychische problemen in kaart, koppel er diagnoses aan zodat je de beste behandeling voor elk probleem kan onderzoeken, leg die vast in een protocol en iedereen krijgt de beste zorg.
Zo kunnen verschillende aanbieders ook goed vergeleken worden op effectiviteit en efficiëntie; de GGZ kan de markt op!

Helaas.
Mensen blijken te grillig en divers. Wat werkt is niet in een protocol te vatten. Dat ontstaat in contact, in elk gesprek. De duur is niet te voorspellen; vaste trajecten kunnen net zo goed te kort als te lang zijn.

Door de marktwerking is vooral het aanbod voor mildere klachten gegroeid. Complexe, risicovolle zorg is minder populair.

Logisch, kun je achteraf makkelijk zeggen, maar het was vast niet de bedoeling dat juist de mensen die het hard nodig hebben steeds langer op zorg moeten wachten. 

Dat de kosten en wachttijden groeien. Dat zorgverzekeraars, bestuurders en behandelaars steeds meer tegenover elkaar komen te staan.

Laten we vooral kritisch zijn, zoals in dit onderzoek, over wat er verkeerd gaat en wat we anders willen. Niet om elkaar zwart te maken of ons eigen gebiedje te verdedigen maar om samen de zorg beter, veelzijdiger en toegankelijker te maken.